Sa Pinas pala hindi na uso yung mga branded names when it comes to t-shirts. Napanood ko nga sa internet, even Francis M. has his own clothing line. Actually dito lang sa multiply sites dami na nagbebenta eh. Anyway, I was chatting with my sister when she asked me kung anong size ko kase she will buy me this kind of t-shirt.
Isn't nice... Proud to be a Paulinian! Warm and Simple ata 'to 
I wonder kung ano yung top 1 for me.. kase feeling ko, ako lahat yun eh... hahahaha 
Ay ano ba yan... isang buwan na naman nakatunganga ang blog ko. Mabuti na lang at libre ito or else sayang naman kung wala man lang ako mailagay. Eh pano wala naman kase exciting and interesting na nagaganap sa araw-araw na nangyayari sken noh. Well of course aside from sobrang gastos ko lately kase panay shopping namen magjowa kase nga its time to buy stuffs na ipapadala sa pinas. Papahuli pa ba ko, sympre meron don na para sken din. 3 footwear lang naman ang nabili ko ngyong buwan na ito. Pero ok na rin kase buy one get another pair for 1/2 the price.. so pwede na rin. Tapos eto next month, kukuha na ko ng drivers license dito. Actually Im already driving here, kase acknowledge naman nila ung dl ko sa pinas, thou ayaw pa rin ni Nikky na ako lang mag-isa.. scared pa rin sya for me. So hopefully eh makapasa ako, para I can buy my own car na... shetttt another gastos! Trip kong car ung VW beetle... para di mahirapan sa pag-park kase maigsi lang... hahaha!
Anyway, kaya rin pala nagpost ako ngayon kase gusto ko lang i-share ung naramdaman ko nung napanood ko 'tong video na 'to. Yung wish ko lang ung paki-click nyo. I love watching "wish ko lang". Nung nasa pinas ako, pag wala akong gimik, kase nga every saturday afternoon 'to, I really watched it. Kung gusto kong umiyak na walang effort, iiyak talaga ko with matching sipon! promise talaga! Walang pakielamanan... di ako nahihiya kase mommy ko and sister ko, naiyak din sila eh. I remember nung 1st time kong panoorin ung "Magnifico"... ay shet na malagket talagang heavy! Mukhang garfield na ung mata ko sa maga.
Ok back to wish ko lang. Etong video na pla na ito, was about 2 old men na walang hinangad kung di ang kumita ng pera mairaos lang ang pang- araw araw lang nilang pangangailangan. I just can't imagine at the age of 82, nakaya nyang lakarin from baclaran to ortigas. Pucha ako nga, simbahan nga ng baclaran pagod na ko lakarin yun eh, isama mo pa ang libutin ko ang buong Mall of Asia... pucha suicidal yun para sken noh. Pero si Lolo, hayyy... hindi ko alam kung ano mararamdaman ko. Ayaw kong maawa kase kung sila nga gumagawa sila ng paraan para di sila kaawaan eh. Sa totoo lang, mas maraming maedad dito sa America na until now nagwowork pa rin sila. Retired na sila but still they want to work.Basta kaya pa nila, go lang ng go. Aside from earning extra income, mas feeling nila tatanda sila kagad kung nasa bahay lang sila. Dapat nga yung mga katulad ni Lolo ang binibigyan ng opportunity kase makikitang mong hardworking and dedicated sa trabaho. Di katulad nung iba, wala lang nakaupo lang, pindot pindot lang sa mga computer nila, pero tanungin mo tungkol sa trabaho nya.. walang alam. Discrimination din yun ah. Hayyy.. magbabago pa kaya ang Pilipinas? 
Sa Pinas pala hindi na uso yung mga branded names when it comes to t-shirts. Napanood ko nga sa internet, even Francis M. has his own clothing line. Actually dito lang sa multiply sites dami na nagbebenta eh. Anyway, I was chatting with my sister when she asked me kung anong size ko kase she will buy me this kind of t-shirt.
Isn't nice... Proud to be a Paulinian! Warm and Simple ata 'to
I wonder kung ano yung top 1 for me.. kase feeling ko, ako lahat yun eh... hahahaha
Ay ano ba yan... isang buwan na naman nakatunganga ang blog ko. Mabuti na lang at libre ito or else sayang naman kung wala man lang ako mailagay. Eh pano wala naman kase exciting and interesting na nagaganap sa araw-araw na nangyayari sken noh. Well of course aside from sobrang gastos ko lately kase panay shopping namen magjowa kase nga its time to buy stuffs na ipapadala sa pinas. Papahuli pa ba ko, sympre meron don na para sken din. 3 footwear lang naman ang nabili ko ngyong buwan na ito. Pero ok na rin kase buy one get another pair for 1/2 the price.. so pwede na rin. Tapos eto next month, kukuha na ko ng drivers license dito. Actually Im already driving here, kase acknowledge naman nila ung dl ko sa pinas, thou ayaw pa rin ni Nikky na ako lang mag-isa.. scared pa rin sya for me. So hopefully eh makapasa ako, para I can buy my own car na... shetttt another gastos! Trip kong car ung VW beetle... para di mahirapan sa pag-park kase maigsi lang... hahaha!
Anyway, kaya rin pala nagpost ako ngayon kase gusto ko lang i-share ung naramdaman ko nung napanood ko 'tong video na 'to. Yung wish ko lang ung paki-click nyo. I love watching "wish ko lang". Nung nasa pinas ako, pag wala akong gimik, kase nga every saturday afternoon 'to, I really watched it. Kung gusto kong umiyak na walang effort, iiyak talaga ko with matching sipon! promise talaga! Walang pakielamanan... di ako nahihiya kase mommy ko and sister ko, naiyak din sila eh. I remember nung 1st time kong panoorin ung "Magnifico"... ay shet na malagket talagang heavy! Mukhang garfield na ung mata ko sa maga.
Ok back to wish ko lang. Etong video na pla na ito, was about 2 old men na walang hinangad kung di ang kumita ng pera mairaos lang ang pang- araw araw lang nilang pangangailangan. I just can't imagine at the age of 82, nakaya nyang lakarin from baclaran to ortigas. Pucha ako nga, simbahan nga ng baclaran pagod na ko lakarin yun eh, isama mo pa ang libutin ko ang buong Mall of Asia... pucha suicidal yun para sken noh. Pero si Lolo, hayyy... hindi ko alam kung ano mararamdaman ko. Ayaw kong maawa kase kung sila nga gumagawa sila ng paraan para di sila kaawaan eh. Sa totoo lang, mas maraming maedad dito sa America na until now nagwowork pa rin sila. Retired na sila but still they want to work.Basta kaya pa nila, go lang ng go. Aside from earning extra income, mas feeling nila tatanda sila kagad kung nasa bahay lang sila. Dapat nga yung mga katulad ni Lolo ang binibigyan ng opportunity kase makikitang mong hardworking and dedicated sa trabaho. Di katulad nung iba, wala lang nakaupo lang, pindot pindot lang sa mga computer nila, pero tanungin mo tungkol sa trabaho nya.. walang alam. Discrimination din yun ah. Hayyy.. magbabago pa kaya ang Pilipinas?
Just a thought Copyright © 2009 Girl Music is Designed by Ipietoon Sponsored by Emocutez
