Thursday, February 28, 2008

Travel channel : Philippines

Posted by WELLA at Thursday, February 28, 2008 3 comments

I watched bizarre food by Andrew Zimmern in travel channel last sunday and they featured the Philippines. Andrew tried our ever famous Balut, which is the Top 1 for the Most Terrifying Food in the world , click here to see the honorable mention. He also tried the Soup No. 5, the Uok (a golf ball size worm), which was for him it has a terrible taste and texture. The stuffed frog and crickets, and there is one in palawan i forgot the name, it is also a worm that can be found in a trunk of a tree. This worms eat woods. Kala ko termites lang and si woodywood pecker ang mahilig sa kahoy... hahaha.

He also tried the street foods like, Banana Que (ay miss ko na 'to.. eto ang snacks ko after school when I was in college, nsa hallway namen 'to.. at si manang di sugapa sa asukal, todo bigay kaya masarap), ice cream on hamburger buns, eto di ko pa natrtry but says na mas masarap compared sa ice cream cone. According to Andrew, its like a bun with a butter. Yikes, I don't eat butter pa naman pag ginagawang palaman. He ate the tupig (tama ba?) basta its one of our kakanin that is made of rice and coconut then wrapped in a banana leaf then grilled. Nakatikim na rin ako nito and masarap nga. Ukoy which he called it shrimp pancake, sosyal di ba and fried little chicks na color orange. Curious ako bket color orange? Hayyy... as I watching this, lalo kong namiss ang Pinas. To read more about Andrew's adventure in the Philippines, just click the link.

Extra: Sorry guys for not doing some tags and thank you for the awards, grabe hirap gumawa ng speech.. hehehe

Saturday, February 23, 2008

Friday Madness

Posted by WELLA at Saturday, February 23, 2008 1 comments

My boss asked me a week before if I could work til midnight but I declined the offer coz I need a break. I told her that I have a prior committment that day khet wala and it was fine with her. We had our the usual dinner date last night. Its been a long time since we watched a movie together kaya last night we saw 27 dresses. The movie was good. Sobrang adik sa wedding.. hehehe. Anyway, before pla kme manonood, lumafang muna kme. Eto na naman balik kme ng outback, we thought good timing kme since may mga available parking pa... ay pagpasok namen we had to wait for an hour again. Yikes, ay naku next time we chose to eat there, we really need to make a reservation. So sa iba na lang kme ulit. Headed to JCPenney again.. hehehe. Bibili kase si Nikky ng shoes nya ilang beses na namen binabalikan. Habang nagfifit sya ng shoes nya, ako rin fit din ako... and sympre may nabili rin ako. With a original price of $55, naging $11.97 na lang. Inuubos na tlga nila yung mga stocks nila. Say mo nakahirit pa ko! hahaha! We're home around 12midnight na. Nauna na kong magpahinga kase as usual its weekend kaya Nikky has his precious unlimited time to play online games. Eto na, napapapikit na ko na biglang may kung anong ingay yung naririnig ko sa taas namen. Susmio, here they go again. Nag-aaway yung mga lintik na magjowa. I can barely hear their fights pero ung stomping of their feet, running and walking na sobrang bigat ng mga paa, di ka tlga makakatulog. I went out to our living room and nagsumbong kay Nikky. Pasok sya sa room and pinakinggan nya maigi. Gusto ko na nga sugurin eh, di ko alam kung susugurin ko ng pagalit or ng malumanay ng makonsensya naman. Nikky came out of the room and sat down infront of his pc. Kala ko dinedma ako, yun pala he's gonna call a cops and report it. In a few minutes, ayun wala na kmeng narinig. Its better to call a police kesa sugurin kase sympre baka sa galit nila, pati kme madamay, well nadadamay na kme in a way. Icocomplain rin namen sila sa management. Para bigyan sila ng warning kase di lang naman one time 'to. Once na gawin nila yun, force evicted na sila.

Kaya nga gusto na rin namen na magkabahay na. Yun nga lang 50/50 ako kase naman, eto pa nga lang apartment kme ang hirap na maglinis what more pa kya yung buong bahay. But Nikky assures me na he will help me... asus!!!!!!

Sunday, February 17, 2008

Celebrating Valentine's Day

Posted by WELLA at Sunday, February 17, 2008 1 comments
Last friday, we planned to have a dinner at Outback. Unfortunately, mas madaming tao that day compared nung Feb. 14. Imagine, they want us to wait for 60-70 minutes. Di na uy, so we transferred to a Mongolian grill, hayyyy ganon din super puno. Ang ending, sa foodcourt kame.

The next day, ayan cguro naman pwede na kme mag-outback. Wow, mukhang walang customer, sus yun pla close pa... its almost lunch time na yun. Then we saw na pag saturday 3pm pa sila mag-oopen. Ok fine! So balik kme ng Mongolian grill. By the way, baka isipin nyo eh yun lang ang kainan dito... di naman... newly opened lang kase ung Mongolian kaya we want to try it. Ayan, ok naman. Masarap naman.

After lunch,we went to JC Penney. Aha... sale sale sale!!!! Kanya-kanyang mundo na namen kmeng mag-asawa. Imagine, from a $36 longsleeve, nabili ko na lang ng $2.97... even Nikky namakyaw ng mga t-shirts and caps. Yung caps na adidas na for $16, its only $1.97. Too bad, I just bought one kase ang mga natira na lang e puro large sizes. But its fine kesa sa wala... hehehe...

We want pa nga sana to go somewhere else to check their sales since maganda ang panahon kaya lang we went to our friends place to get our bilin from Manila. A magic sing chip and vcd of Paano kita iibigin (Regine and Piolo) and You got me (Toni, Sam and Zanjoe). I watched the Paano kita iibigin last night. Well, di ako masyadong nasatisfied sa story.. funny lang because of Eugene Domingo but overall, di ko type. Sabi naman ni Nikky kase di daw bagay kay Piolo yung tough guy role. Later, yung you got me naman.. sana maganda.

Extra: I would like to thank Rose and Thet for this award.

Thursday, February 14, 2008

Happy Heart's Day

Posted by WELLA at Thursday, February 14, 2008 1 comments
We have no plans to go on a date tonight kaya I decided to cook pasta (fettucine ala ewan) nyahaha.. basta white sauce with shrimp and mushroom yun na yun. Actually ginaya ko lang yun sa isang fine dining resto dito. So far e magkalasa naman sila konting salt lang ang difference... bwahahaha. Anyway, instead na dinner namen un eh naging lunch na sya. It's my off today but Nikky was not feeling well to go to work...not feeling well meaning tinatamad not feeling sick... eh nag-off na lang sya. I told him if he stayed at home, maglinis sya ng bahay , sa awa nman ng dyos eh ung stock room lang ung nilinis nya.. pwede na, well appreciated na rin. At dahil ayaw naman nmen tumunganga buong maghapon, punta kme ng Bestbuy.. the place to be.. hehehe. I bought a computer desk na ilang linggo ko na rin pinag-iisipan. Mahal kase yung mga furnitures dito, so buti na lang eh sale kaya grab ko na. Bumili na rin ako ng desk organizer, as usual sale sa Hobby Lobby naman ito. Love this store, puro kase craft materials at kung anong mga pang-DIY. Balik kgad kme kase super dooper lamig... may hangin kase. Anyway, here's the pic na isang karagdagan na naman sa credit card ko... ibang klase!!!!!

Yung chair kay Nikky yan.. borrow muna for the sake of picture.. hehehe. So kailangan kong bumili ng akin... For me, while wala pa kmeng baby, bilin na namen ung mga gusto namen besides di naman kaprichuhan 'to and sympre pa we know our limits when it comes to buying things. By the way baka mapansin nyo ung baby sa picture frame, niece yan ni Nikky, nagpapanggap kmeng mga magulang... hahaha.

Anyway, I made another digiscrap.

The journalling was from a Valentine's card that Nikky gave to me last night. Touching...

Happy Valentine's Day everyone!!!

Saturday, February 09, 2008

Pinoys Abroad

Posted by WELLA at Saturday, February 09, 2008 2 comments

I became more interested with the stories of Filipinos working and living abroad, now that Im one of them. I found this article in GMA website.

Totoong buhay ng Pinoy sa Amerika

02/01/2008 | 05:48 PM

HAY BUHAY AMERICA TALAGA

A friend named "Maeng Ni" posted this. and dinag dagan ni "Li2 B"...
Lahat ng sinabi niya nakakatuwa at totoo.


Akala ng mga tao na nasa Pilipinas, kapag nasa America ka akala nila marami kang pera. Ang totoo, marami kang utang, dahil credit card lahat ang gamit mo sa pagbili mo ng mga gamit mo. Kailangan mo gumamit ng credit card para magka-credit history ka, kasi pag hindi ka umutang o wala kang utang, hindi ka pagkakatiwalaan ng mga Kano . Pag wala kang credit card, ibig sabihin wala kang kapasidad magbayad.

Akala nila mayaman ka na kasi may kotse ka na. Ang totoo, kapag hindi ka bumili ng kotse sa America maglalakad ka ng milya-milya sa ilalim ng init ng araw o kaya sa snow. Walang jeepney, tricycle o padyak sa America.

Akala nila masarap ang buhay dito sa America. Ang totoo, puro ka trabaho kasi pag 'di ka nagtrabaho, wala kang pangbayad ng bills mo sa kotse, credit card, ilaw, tubig, insurance, bahay at iba pa. Hindi ka na pwedeng tumambay sa kapitbahay kasi busy din sila
maghanap-buhay pangbayad ng bills nila.

Akala nila masaya ka kasi nagpadala ka ng picture mo sa Disneyland, Seaworld, Six Flags, Universal Studios at iba pang attractions. Ang totoo, kailangan mo ngumiti kasi nagbayad ka ng $70+ para makarating ka dun, kailangan mo na naman ang 10 hours na sweldo mong
pinangbayad sa ticket.

Akala nila malaki na ang kinikita mo kasi dolyar na sweldo mo. Ang totoo, malaki pag pinalit mo ng peso, pero dolyar din ang gastos mo sa America. Ibig sabihin ang dolyar mong kinita sa presyong dolyar mo din gagastusin.

Ang P15.00 na sardinas sa Pilipinas $1.00 sa America, ang isang pakete ng sigarilyo sa Pilipinas P40.00 , sa America $ 6.50. Ang upa mo sa bahay na P10,000 sa Pilipinas, sa America $1,000++.

Akala nila buhay milyonaryo ka na kasi ang ganda ng bahay at kotse mo. Ang totoo milyon ang utang mo. Ang bago mong kotse 5 taon mong huhulugan. Ang bahay 30 taon mong huhulugan. Ibig sabihin, alipin ka ng bahay at kotse mo.

Maraming naghahangad na makarating sa America. Lalo na mga nurses, mahirap maging normal na manggagawa sa Pilipinas. Madalas pagod ka sa trabaho. Pagdating ng sweldo mo, kulang pa sa pagkain mo. Pero ganun din sa ibang bansa katulad ng America.

Hindi ibig sabihin dolyar na ang sweldo mo, yayaman ka na, kailangan mo ding magbanat ng buto para mabuhay ka sa ibang bansa.

Isang malaking sakripisyo ang pag alis mo sa bansang pinagsilangan at malungkot iwanan ang
mga mahal mo sa buhay. Hindi pinupulot ang pera dito o pinipitas.

Hindi ako naninira ng pangarap, gusto ko lang buksan ang bintana ng katotohanan at karagdagang kaalaman sa mga naiwan naming mahal na mga kamag anak at kaibigan na hindi alam o naiintindihan ang totoong kalagayan ng karamihan ng mga kababayan natin dito, na ang iba sa amin ay nakaranas ng pang aabuso at kawalanghiyaan ng mga sariling kamag-anak na kung saan na dapat silang mga nauna dito sa America ang tutulong sa mga bagong salta.

Isa na ako at ang buong pamilya ko na pinitisyon ng mahal kong yumaong ama. na ang sarili kong nakakabatang kapatid na naunang makarating dito sa America na inaasahan ko at ng aking pamilya na tutulong sa amin sa mga bagay-bagay na dapat at hindi dapat gawain dito sa America, at sa halip, s'ya pa ang nagpahirap sa amin dito na halos maisipan ko na bumalik na lang sa Pinas.

Kung idedetalye ko ang lahat lahat ng paghihirap ko sa kamay ng sarili kong kamag-anak (kapatid) dito sa America, siguro lahat ng masasamang salita sa languwahe natin e, mabibigkas n'yo sa kanya.

Sana naman 'yung mga kababayan namin na naiwan d'yan sa Pinas, Huwag naman sana kaming pag-isipan na hindi na kami nakakaalala sa kanila o pinabayan na namin sila at kami dito ay nag papakasasa sa dolyar at karangyaan.

Marami ding naging successful dito sa America. Pero sana ISIPIN DIN N'YO NA MARAMI DIN DITO NA HINDI RIN NAGING SUCCESSFUL SA BUHAY. Mas maraming malungkot na pamilya dito dahil sa malayo sa mga mahal sa buhay at nagsisi sa pagpunta dito.

Nakakalungkot isipin ang mga media, mas binibigyan ng pansin ibalita sa mga kababayan natin d'yan sa Pinas ang mga nagiging sikat na Pinoy dito. Mas matimbang sa kanila ang ibalita sa inyo ang mga magagandang aspeto dito sa America.

Sana maging patas sila sa paghahatid ng mga katotohanan sa kalagayan ng mga Pinoy dito sa America. Kayong mga higanteng mamamahayag sa Pinas, tinutukoy ko ang ABS-CBN at GMA. Hinahamon ko kayo na patunayan ninyo ang mga palagiang patalastas ninyo na patas kayo sa pamamahayag ninyo lalong lalo na sa katotohanan.

"Ewan ko..!!!!" Noon, Gobyerno, Politika at Batas natin ang madalas na napipintasan.. Pero ngayon iba na.. Merong pagbabago, ano ito? Hindi lang Gobyerno, Politika at Batas. Pati ang Media ng Pinas ngayon ay napipintasan na rin.

Dahil sa mga palpak at walang kabagay-bagay na balita. O, at least me-pagbabago, 'di ba?

Anong pakialam namin sa mga rating n'yo. 'Di ba pera-pera lang 'yan . Ang pagtuunan n'yo ng pansin 'yung mga taong naaaragabyado ng ibang tao at GOBYERNO natin... Sana lahat kayo kunin na ni LORD...!!!!

Galinggan n'yo ang pag-survey dito sa America tungkol sa katotohanang kalagayan ng mga kababayan natin.

Manny Buenafe

I can't agree more.


Tuesday, February 05, 2008

Bow wow wow

Posted by WELLA at Tuesday, February 05, 2008 2 comments

We always have a house dog. Gusto ko talaga mag-alaga and mag-train ng dog. I was given a chance nung nasa Pinas pa ko pero I had to leave. Now, as much we wanted to have a pet dog, its not allowed here in our apartment, only cats or any pet na di makakadisturb sa ibang tenants. Last weekend we went to this pet store and I saw a lot of stuffs for the dog... and in fairness, expensive ha. Meron pa silang spa kit.. hanep di ba. According to Nikky, ang mga pets dito are treated as human, meron din silang insurance. Actually mas mahal pa yung mga needs nila kase they have to visit the vet regularly. Thou, Im not sure kung magkakaroon kme ng own place, we can have a dog. Mahirap din kase iwanan sa bahay ang asawa especially if its not well-trained. Mahal din ang pet sitting.. ay ano ba yan... pero gusto ko talaga magka-aso lalo na wala pa kmeng baby, atleast di naman ako nabobored pag weekend or during my day off. Oh by the way, the dogs here ranges to $300 - $600 depende sa breed. So siguro, mag-aadopt na lang kame, atleast for $75.

Here are some dogs that I want to own.


Teddy Bear Puppy


Chow Chow

Maltese


Golden Retriever

Pomeranian

They're so adorable!!!

Thursday, February 28, 2008

Travel channel : Philippines

I watched bizarre food by Andrew Zimmern in travel channel last sunday and they featured the Philippines. Andrew tried our ever famous Balut, which is the Top 1 for the Most Terrifying Food in the world , click here to see the honorable mention. He also tried the Soup No. 5, the Uok (a golf ball size worm), which was for him it has a terrible taste and texture. The stuffed frog and crickets, and there is one in palawan i forgot the name, it is also a worm that can be found in a trunk of a tree. This worms eat woods. Kala ko termites lang and si woodywood pecker ang mahilig sa kahoy... hahaha.

He also tried the street foods like, Banana Que (ay miss ko na 'to.. eto ang snacks ko after school when I was in college, nsa hallway namen 'to.. at si manang di sugapa sa asukal, todo bigay kaya masarap), ice cream on hamburger buns, eto di ko pa natrtry but says na mas masarap compared sa ice cream cone. According to Andrew, its like a bun with a butter. Yikes, I don't eat butter pa naman pag ginagawang palaman. He ate the tupig (tama ba?) basta its one of our kakanin that is made of rice and coconut then wrapped in a banana leaf then grilled. Nakatikim na rin ako nito and masarap nga. Ukoy which he called it shrimp pancake, sosyal di ba and fried little chicks na color orange. Curious ako bket color orange? Hayyy... as I watching this, lalo kong namiss ang Pinas. To read more about Andrew's adventure in the Philippines, just click the link.

Extra: Sorry guys for not doing some tags and thank you for the awards, grabe hirap gumawa ng speech.. hehehe

Saturday, February 23, 2008

Friday Madness

My boss asked me a week before if I could work til midnight but I declined the offer coz I need a break. I told her that I have a prior committment that day khet wala and it was fine with her. We had our the usual dinner date last night. Its been a long time since we watched a movie together kaya last night we saw 27 dresses. The movie was good. Sobrang adik sa wedding.. hehehe. Anyway, before pla kme manonood, lumafang muna kme. Eto na naman balik kme ng outback, we thought good timing kme since may mga available parking pa... ay pagpasok namen we had to wait for an hour again. Yikes, ay naku next time we chose to eat there, we really need to make a reservation. So sa iba na lang kme ulit. Headed to JCPenney again.. hehehe. Bibili kase si Nikky ng shoes nya ilang beses na namen binabalikan. Habang nagfifit sya ng shoes nya, ako rin fit din ako... and sympre may nabili rin ako. With a original price of $55, naging $11.97 na lang. Inuubos na tlga nila yung mga stocks nila. Say mo nakahirit pa ko! hahaha! We're home around 12midnight na. Nauna na kong magpahinga kase as usual its weekend kaya Nikky has his precious unlimited time to play online games. Eto na, napapapikit na ko na biglang may kung anong ingay yung naririnig ko sa taas namen. Susmio, here they go again. Nag-aaway yung mga lintik na magjowa. I can barely hear their fights pero ung stomping of their feet, running and walking na sobrang bigat ng mga paa, di ka tlga makakatulog. I went out to our living room and nagsumbong kay Nikky. Pasok sya sa room and pinakinggan nya maigi. Gusto ko na nga sugurin eh, di ko alam kung susugurin ko ng pagalit or ng malumanay ng makonsensya naman. Nikky came out of the room and sat down infront of his pc. Kala ko dinedma ako, yun pala he's gonna call a cops and report it. In a few minutes, ayun wala na kmeng narinig. Its better to call a police kesa sugurin kase sympre baka sa galit nila, pati kme madamay, well nadadamay na kme in a way. Icocomplain rin namen sila sa management. Para bigyan sila ng warning kase di lang naman one time 'to. Once na gawin nila yun, force evicted na sila.

Kaya nga gusto na rin namen na magkabahay na. Yun nga lang 50/50 ako kase naman, eto pa nga lang apartment kme ang hirap na maglinis what more pa kya yung buong bahay. But Nikky assures me na he will help me... asus!!!!!!

Sunday, February 17, 2008

Celebrating Valentine's Day

Last friday, we planned to have a dinner at Outback. Unfortunately, mas madaming tao that day compared nung Feb. 14. Imagine, they want us to wait for 60-70 minutes. Di na uy, so we transferred to a Mongolian grill, hayyyy ganon din super puno. Ang ending, sa foodcourt kame.

The next day, ayan cguro naman pwede na kme mag-outback. Wow, mukhang walang customer, sus yun pla close pa... its almost lunch time na yun. Then we saw na pag saturday 3pm pa sila mag-oopen. Ok fine! So balik kme ng Mongolian grill. By the way, baka isipin nyo eh yun lang ang kainan dito... di naman... newly opened lang kase ung Mongolian kaya we want to try it. Ayan, ok naman. Masarap naman.

After lunch,we went to JC Penney. Aha... sale sale sale!!!! Kanya-kanyang mundo na namen kmeng mag-asawa. Imagine, from a $36 longsleeve, nabili ko na lang ng $2.97... even Nikky namakyaw ng mga t-shirts and caps. Yung caps na adidas na for $16, its only $1.97. Too bad, I just bought one kase ang mga natira na lang e puro large sizes. But its fine kesa sa wala... hehehe...

We want pa nga sana to go somewhere else to check their sales since maganda ang panahon kaya lang we went to our friends place to get our bilin from Manila. A magic sing chip and vcd of Paano kita iibigin (Regine and Piolo) and You got me (Toni, Sam and Zanjoe). I watched the Paano kita iibigin last night. Well, di ako masyadong nasatisfied sa story.. funny lang because of Eugene Domingo but overall, di ko type. Sabi naman ni Nikky kase di daw bagay kay Piolo yung tough guy role. Later, yung you got me naman.. sana maganda.

Extra: I would like to thank Rose and Thet for this award.

Thursday, February 14, 2008

Happy Heart's Day

We have no plans to go on a date tonight kaya I decided to cook pasta (fettucine ala ewan) nyahaha.. basta white sauce with shrimp and mushroom yun na yun. Actually ginaya ko lang yun sa isang fine dining resto dito. So far e magkalasa naman sila konting salt lang ang difference... bwahahaha. Anyway, instead na dinner namen un eh naging lunch na sya. It's my off today but Nikky was not feeling well to go to work...not feeling well meaning tinatamad not feeling sick... eh nag-off na lang sya. I told him if he stayed at home, maglinis sya ng bahay , sa awa nman ng dyos eh ung stock room lang ung nilinis nya.. pwede na, well appreciated na rin. At dahil ayaw naman nmen tumunganga buong maghapon, punta kme ng Bestbuy.. the place to be.. hehehe. I bought a computer desk na ilang linggo ko na rin pinag-iisipan. Mahal kase yung mga furnitures dito, so buti na lang eh sale kaya grab ko na. Bumili na rin ako ng desk organizer, as usual sale sa Hobby Lobby naman ito. Love this store, puro kase craft materials at kung anong mga pang-DIY. Balik kgad kme kase super dooper lamig... may hangin kase. Anyway, here's the pic na isang karagdagan na naman sa credit card ko... ibang klase!!!!!

Yung chair kay Nikky yan.. borrow muna for the sake of picture.. hehehe. So kailangan kong bumili ng akin... For me, while wala pa kmeng baby, bilin na namen ung mga gusto namen besides di naman kaprichuhan 'to and sympre pa we know our limits when it comes to buying things. By the way baka mapansin nyo ung baby sa picture frame, niece yan ni Nikky, nagpapanggap kmeng mga magulang... hahaha.

Anyway, I made another digiscrap.

The journalling was from a Valentine's card that Nikky gave to me last night. Touching...

Happy Valentine's Day everyone!!!

Saturday, February 09, 2008

Pinoys Abroad

I became more interested with the stories of Filipinos working and living abroad, now that Im one of them. I found this article in GMA website.

Totoong buhay ng Pinoy sa Amerika

02/01/2008 | 05:48 PM

HAY BUHAY AMERICA TALAGA

A friend named "Maeng Ni" posted this. and dinag dagan ni "Li2 B"...
Lahat ng sinabi niya nakakatuwa at totoo.


Akala ng mga tao na nasa Pilipinas, kapag nasa America ka akala nila marami kang pera. Ang totoo, marami kang utang, dahil credit card lahat ang gamit mo sa pagbili mo ng mga gamit mo. Kailangan mo gumamit ng credit card para magka-credit history ka, kasi pag hindi ka umutang o wala kang utang, hindi ka pagkakatiwalaan ng mga Kano . Pag wala kang credit card, ibig sabihin wala kang kapasidad magbayad.

Akala nila mayaman ka na kasi may kotse ka na. Ang totoo, kapag hindi ka bumili ng kotse sa America maglalakad ka ng milya-milya sa ilalim ng init ng araw o kaya sa snow. Walang jeepney, tricycle o padyak sa America.

Akala nila masarap ang buhay dito sa America. Ang totoo, puro ka trabaho kasi pag 'di ka nagtrabaho, wala kang pangbayad ng bills mo sa kotse, credit card, ilaw, tubig, insurance, bahay at iba pa. Hindi ka na pwedeng tumambay sa kapitbahay kasi busy din sila
maghanap-buhay pangbayad ng bills nila.

Akala nila masaya ka kasi nagpadala ka ng picture mo sa Disneyland, Seaworld, Six Flags, Universal Studios at iba pang attractions. Ang totoo, kailangan mo ngumiti kasi nagbayad ka ng $70+ para makarating ka dun, kailangan mo na naman ang 10 hours na sweldo mong
pinangbayad sa ticket.

Akala nila malaki na ang kinikita mo kasi dolyar na sweldo mo. Ang totoo, malaki pag pinalit mo ng peso, pero dolyar din ang gastos mo sa America. Ibig sabihin ang dolyar mong kinita sa presyong dolyar mo din gagastusin.

Ang P15.00 na sardinas sa Pilipinas $1.00 sa America, ang isang pakete ng sigarilyo sa Pilipinas P40.00 , sa America $ 6.50. Ang upa mo sa bahay na P10,000 sa Pilipinas, sa America $1,000++.

Akala nila buhay milyonaryo ka na kasi ang ganda ng bahay at kotse mo. Ang totoo milyon ang utang mo. Ang bago mong kotse 5 taon mong huhulugan. Ang bahay 30 taon mong huhulugan. Ibig sabihin, alipin ka ng bahay at kotse mo.

Maraming naghahangad na makarating sa America. Lalo na mga nurses, mahirap maging normal na manggagawa sa Pilipinas. Madalas pagod ka sa trabaho. Pagdating ng sweldo mo, kulang pa sa pagkain mo. Pero ganun din sa ibang bansa katulad ng America.

Hindi ibig sabihin dolyar na ang sweldo mo, yayaman ka na, kailangan mo ding magbanat ng buto para mabuhay ka sa ibang bansa.

Isang malaking sakripisyo ang pag alis mo sa bansang pinagsilangan at malungkot iwanan ang
mga mahal mo sa buhay. Hindi pinupulot ang pera dito o pinipitas.

Hindi ako naninira ng pangarap, gusto ko lang buksan ang bintana ng katotohanan at karagdagang kaalaman sa mga naiwan naming mahal na mga kamag anak at kaibigan na hindi alam o naiintindihan ang totoong kalagayan ng karamihan ng mga kababayan natin dito, na ang iba sa amin ay nakaranas ng pang aabuso at kawalanghiyaan ng mga sariling kamag-anak na kung saan na dapat silang mga nauna dito sa America ang tutulong sa mga bagong salta.

Isa na ako at ang buong pamilya ko na pinitisyon ng mahal kong yumaong ama. na ang sarili kong nakakabatang kapatid na naunang makarating dito sa America na inaasahan ko at ng aking pamilya na tutulong sa amin sa mga bagay-bagay na dapat at hindi dapat gawain dito sa America, at sa halip, s'ya pa ang nagpahirap sa amin dito na halos maisipan ko na bumalik na lang sa Pinas.

Kung idedetalye ko ang lahat lahat ng paghihirap ko sa kamay ng sarili kong kamag-anak (kapatid) dito sa America, siguro lahat ng masasamang salita sa languwahe natin e, mabibigkas n'yo sa kanya.

Sana naman 'yung mga kababayan namin na naiwan d'yan sa Pinas, Huwag naman sana kaming pag-isipan na hindi na kami nakakaalala sa kanila o pinabayan na namin sila at kami dito ay nag papakasasa sa dolyar at karangyaan.

Marami ding naging successful dito sa America. Pero sana ISIPIN DIN N'YO NA MARAMI DIN DITO NA HINDI RIN NAGING SUCCESSFUL SA BUHAY. Mas maraming malungkot na pamilya dito dahil sa malayo sa mga mahal sa buhay at nagsisi sa pagpunta dito.

Nakakalungkot isipin ang mga media, mas binibigyan ng pansin ibalita sa mga kababayan natin d'yan sa Pinas ang mga nagiging sikat na Pinoy dito. Mas matimbang sa kanila ang ibalita sa inyo ang mga magagandang aspeto dito sa America.

Sana maging patas sila sa paghahatid ng mga katotohanan sa kalagayan ng mga Pinoy dito sa America. Kayong mga higanteng mamamahayag sa Pinas, tinutukoy ko ang ABS-CBN at GMA. Hinahamon ko kayo na patunayan ninyo ang mga palagiang patalastas ninyo na patas kayo sa pamamahayag ninyo lalong lalo na sa katotohanan.

"Ewan ko..!!!!" Noon, Gobyerno, Politika at Batas natin ang madalas na napipintasan.. Pero ngayon iba na.. Merong pagbabago, ano ito? Hindi lang Gobyerno, Politika at Batas. Pati ang Media ng Pinas ngayon ay napipintasan na rin.

Dahil sa mga palpak at walang kabagay-bagay na balita. O, at least me-pagbabago, 'di ba?

Anong pakialam namin sa mga rating n'yo. 'Di ba pera-pera lang 'yan . Ang pagtuunan n'yo ng pansin 'yung mga taong naaaragabyado ng ibang tao at GOBYERNO natin... Sana lahat kayo kunin na ni LORD...!!!!

Galinggan n'yo ang pag-survey dito sa America tungkol sa katotohanang kalagayan ng mga kababayan natin.

Manny Buenafe

I can't agree more.


Tuesday, February 05, 2008

Bow wow wow

We always have a house dog. Gusto ko talaga mag-alaga and mag-train ng dog. I was given a chance nung nasa Pinas pa ko pero I had to leave. Now, as much we wanted to have a pet dog, its not allowed here in our apartment, only cats or any pet na di makakadisturb sa ibang tenants. Last weekend we went to this pet store and I saw a lot of stuffs for the dog... and in fairness, expensive ha. Meron pa silang spa kit.. hanep di ba. According to Nikky, ang mga pets dito are treated as human, meron din silang insurance. Actually mas mahal pa yung mga needs nila kase they have to visit the vet regularly. Thou, Im not sure kung magkakaroon kme ng own place, we can have a dog. Mahirap din kase iwanan sa bahay ang asawa especially if its not well-trained. Mahal din ang pet sitting.. ay ano ba yan... pero gusto ko talaga magka-aso lalo na wala pa kmeng baby, atleast di naman ako nabobored pag weekend or during my day off. Oh by the way, the dogs here ranges to $300 - $600 depende sa breed. So siguro, mag-aadopt na lang kame, atleast for $75.

Here are some dogs that I want to own.


Teddy Bear Puppy


Chow Chow

Maltese


Golden Retriever

Pomeranian

They're so adorable!!!

 

Just a thought Copyright © 2009 Girl Music is Designed by Ipietoon Sponsored by Emocutez